MekongStorytelling

ชีวิตของเด็กต่างจังหวัดอย่างผมมีเรื่องน่าตื่นตาตื่นใจหลายอย่าง ทั้งที่เคยสัมผัสและยังไม่เคยสัมผัสไม่ว่าจะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวในตัวเมือง

การใช้ความรุนแรงของรัฐไทยและความอยุติธรรมกับคนต่างศาสนา หรือที่ถูกมองว่าเป็นพวกนอกรีต

เสียงรถผ่านไปมาบนถนนเส้นใหญ่เชื่อมจังหวัดที่รอบล้อมไปด้วยป่าหญ้า ความเร็วของรถที่ขับผ่านไปบริเวณแถวนั้นทําให้ทุกอย่างดูธรรมดา มีเพียงเสียงรถ ทุ่งนา และแสงแดดที่ร้อนผ่าว

นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้ทานอาหารข้างนอกบ้าน สองข้างทางเป็นทุ่งนาเขียวชอุ่ม มาพร้อมกับแสงแดดที่ร้อนกว่าปกติ ถนนลูกรังสีแดงที่มีหลุมมากมาย

ในช่วงเย็นวันเสาร์ช่วงเวลาพักผ่อนสำหรับใครหลายๆ คนรวมถึงผมด้วย แต่วันหยุดครานี้มันพิเศษกว่าครั้งไหนๆ เพราะผมได้มาอยู่ที่ตัวเมืองเชียงราย

อาคารโบราณสไตล์ยุโรปถูกสร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1917 ตั้งอยู่บนถนนสิงหไคลมากว่าร้อยปี

เหมือนเป็นการหวนกลับมารวมตัวอีกครั้งของพวกเขาในบรรยากาศร่มรื่น พิธีการเรียบง่าย

เท้าหนึ่งคู่ก้าวข้ามผ่านประตูรั้ว สายตาจ้องมองบ้านหลังใหญ่ ที่ตั้งอยู่โดดเดี่ยวเด่นสง่าท่ามกลางพื้นที่เขียวชอุ่มของต้นไม้สูงใหญ่อายุราวนับ 100 ปี

ฝนตกยังตกอยู่ ตอนที่โตนกำลังลงมาจากภู มือข้างหนึ่งถือตระกร้าสาน มีเห็ดอยู่ครึ่งตะกร้า ไอ้ด่างวิ่งกระโดกล่วงหน้าลงไปหลายสิบขั้นบันไดหิน โตนค่อยๆ เดินลงมาด้วยรองเท้าแตะ

เมฆลอยต่ำเหมือนจ่ออยู่บนยอดภูเขา ต้นไม้ขึ้นเขียวครึ้มบนเนินตัดสลับกับฟ้าสีเทา ใต้เนินนั้นเป็นผืนน้ำสีน้ำตาลเข้ม ไหลเอื่อย เฉื่อยชา